تقدیم به او که نبود ولی حس بودنش بر من شوق زیستن داد

دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را به میهمانی

گلهای باغ می آورد و گیسوان بلندش را به باد می داد و

دستهای سپیدش را به آب می بخشید و شعرهای خوشی

چون پرنده ها می خواند....

تقدیم به کسی که نمی داند چقدر دوستش دارم....

دریا باش که اگر کسی سنگ به سویت پرتاب کرد سنگ غرق شود

نه آنکه تو متلاطم شوی....

مراقب باشید چیزهایی که دوست دارید به دست آورید

وگرنه مجبور خواهید شد چیزهایی که بدست آورده اید دوست بدارید....